Nieuws van het school-verbouw-front

Vorige week was er een meeting met gemeente en school over de verherverbouwing van de school achter ons (brede wijkvoorziening / Het Speelkwartier aan de Ruiterijweg, mocht je het willen weten). Eén van de agendapunten was de schade afhandeling nadat de aannemer in al zijn onwetendheid had besloten heipalen de grond in te rossen (daar heb ik eerder wat over geblogged).

De gemeente verklaarde in de bespreking vorige week dat de aannemer middels een CAR verzekering tegen schade claims van derden verzekerd is, dus had ik het idee dat we eerdaags dan eindelijk de schade in onze woning konden laten herstellen.

Hoor ik nu dat dat nog wel even kan duren, omdat het een heel moeizaam wel-niet spelletje kan worden en het de vraag is wanneer de verzekeraar van de aannemer besluit de kosten te vergoeden.

Ben je jaren verzekerd zonder een claim in te dienen, heb je ze een keer nodig, krijg je dit.

Ik word daar zo verschrikkelijk pissig van, het liefst zou ik die man zelf de grond in heien...

Ik ga mijn gesprekspartner bij de gemeente maar eens vragen of die kan bemiddelen, volgens hem zag die er op toe dat ea snel werd afgehandeld (mij beseffend dat 'snel' een relatief begrip is, zeker in overheidsland).

Lente...

Zonnetje, allebei vroeg thuis, terrasje...

Aangevuld met paprikachips, een lentebok en een vaasje.

Ik zeg: feest!

Kermis @ Wekerom

's Heerenloo (waar ook Dribbel onder valt) doet best leuke dingen voor haar cliënten, zo organiseren ze één keer per jaar de zogenaamde zomerkermis (beetje vroeg in april, maar toch). Vorig jaar waren Rong en ik er ook al geweest, dit jaar vond hij het een stuk leuker. Met name de zweefmolen was (weer) favoriet, dus om daar maar één rondje in te draaien? Duh, doe mij er nog maar één dacht Rong. Die wilde er echt niet uit, hij wist zelfs juf Angela te strikken voor een rondje toen papa een broodje aan het halen was.
En laten ze er nou ook pony's hebben rondlopen... Een hele dikke grote grijns toen meneer er op mocht.

De eindstand kwam op 8x zweefmolen, 1x pony, 1x de rups en 2x rode neus die de pipo's ons hadden gegeven. Echt een geslaagde dag (maar dat had ik vooraf al beredeneerd).

Woepiiiiiieeee - deel 3

 En nu met zijn vriendinnetje Isa (die van de buren)...

Woepiiiiiieeee - deel 2

Zelfde schommel, andere setting. Dit keer met een meisje (geen idee wie) uit de wijk. Dré was ff wandelen (opmerkelijk genoeg, volgens hem, ging Rong meteen richting deze schommel). De papa van dit meisje was aan het duwen. Rong maakt t niet uit, als iemand dat maar doet.

Vrouwen en mummies

Waarom zijn vrouwen toch van die koukleumen? Dat is de vraag die ik gisteren Arina ook weer eens stelde. Doen ze overdag hun best om zich zo bloot mogelijk te kleden, in de nacht liggen ze (zeker Arina) als een mummie naast je.

Al vallen de mussen dood van het dak, het winterdekbed inleveren staat niet ter discussie, er moeten sokken aan (anders worden de voeten koud) en het liefst doen we er ook nog een fleece deken bij, stel je voor dat de nieuwe ijstijd in die nacht zich aandient.

Is dat ter compensatie van het gegeven dat ze overdag steeds minder aandoen naarmate de temperatuur stijgt?

Wij voeren al jaren de discussie over het winterdekbed, maar al jaren ligt er een mummie naast me (die ik enorm liefheb, daar geen misverstanden over). Die overigens gedurende de nacht wel veel mummie onderdelen afstoot, maar het begint altijd het zelfde: eerst jezelf dik inpakken (alsof je de elfsteden tocht gaat rijden die nacht) om vervolgens toch toe te geven dat het wel warm was...

Laat de zomer maar komen

Dat krijg je als je veel nichtjes hebt, één van Rong zijn nichtjes had voor haar 14e verjaardag een ultra hippe coole zonnebril gekregen en die moest Rong dus op. Hoewel de foto anders doet vermoeden, vond hij het prima.

Woepiiiiiieeee

Ik vind schommelen leuk...

Uitzicht - part deux

Ff blokje om op zondag met de boef, lekker uitwaaien op de fiets. Blik op oneindig, verstand op nul, neuzen in de wind en gaan. Was hard nodig, want de boef was een beetje uit zijn doen (shit 'appens). Dat was overigens snel over toen papa eenmaal stampend de pedalen liet rondgaan.

Mannen kunnen ook vies doen

Voordat mijn Italiaanse bolide mij huistwaarts gaat brengen wil ik nog even een langlopende frustratie delen. Let op, het kan een smerig stukje tekst worden!

Als ik mijn vrouwelijke collega's moet geloven, dan zijn de dames echte ransbakken, op de WC, zo wordt gezegd.

Ik heb al een tijdje in de gaten dat er mannelijke collega's zijn die er een hobby van hebben gemaakt om hun snot aan de binnenkant van de WC deur te smeren. Ik bedoel, niets mis met af en toe zo'n groene rakker uit je neus lepelen, maar om dat achter te laten voor je medemens, op een zichtbare wijze? Nee, dat gaat zelfs mij te ver.

Daar zit je dan met de blote billen (neem ik aan) op de pot, even lekker de neus te ontdoen van wat hinderlijk vuil en dan bedenk je dat je dat aan de deur smeert. Wel doel zou dat dienen? Heeft de persoon in kwestie behoefte om een ludiek kunstwerk te maken (die grijze deuren ogen nogal saai), wil hij in braille een misterieuze boodschap achterlaten, was de zakdoek niet voorhanden?

Ik kan er in ieder geval geen logische verklaring voor bedenken en verbaas me telkens weer tot welke smerigheden mijn medemens in staat is, misschien zit de persoon in kwestie wel naast of tegenover me?

Iedereen die vanaf nu in mijn buurt komt met een ogenschijnlijk schone neus (voor zover ik daar op zou willen letten bedenk ik me nu) is verdacht!

Soms voel ik me net een vrouw

Ik kwam er achter dat je voor Blogger ook allerlei free templates kunt gebruiken en daar zit één van mijn valkuilen, ik kan niet kiezen. Resultaat is dat je om de 10 minuten weer een andere layout voor de kiezen krijgt, sorry bij voorbaat. Dat heb ik ook met OS'en op mijn PC, daar gooi ik ook altijd de ene na de andere van eye candy voorziene rommel overheen, om uiteindelijk na veel gedoe ooit weer back to basic te gaan.

Met muziek ook zoiets, ik zou een beroerd slechte DJ zijn, los van mijn persoonlijke smaak. Heb ik een nummer opstaan, klik ik alweer de volgende, want die klinkt ook zo lekker. En dat dan in een tempo waar je u (of jij) tegen zegt.

Ik lijk dan net een vrouw voor een volle kledingkast, die kan dan ook niet kiezen ;-) Maar dat wordt weer ontkend door mijn vrouw, want het schijnt alles te maken met de hormonale huishouding.

Communicatie is ook een kunst

Om maar meteen de dag weer fris en vrolijk te beginnen: ik las vanmorgen even heel snel mijn mail thuis en daar trof ik een bericht aan van onze grote vriend de aannemer, je weet wel die van het 'schijt hebben aan' blogje.

De beste man zat gisterenavond waarschijnlijk met rood doorlopen ogen van het huilen achter zijn PC zijn mail aan mij (en mijn medebewoners) te typen als ik zijn tekstuele hoogstandjes goed las. De strekking was simpel:

"Boehoe, huilie, snik en snotter... Wij hebben er alles aan gedaan om jullie tegemoed te komen, wij hebben onze werkzaamheden tegen alle natuur in (?) aangepast en nog is het niet goed, boehoe, ik weet echt niet meer wat ik nu nog kan doen... Ik stel voor dat de oorspronkelijke partijen dit gaan oplossen en ik ga verder met bouwen tot zeker week 29..."

Daar krijg ik, om het op zijn Geen Stijls te zeggen, een gevoel van LOLROFLBBQ van. Anders gezegd: mijn blaas staat op springen, zo hard moet ik daar om lachen, ware het niet dat er ook wel iets van triestigheid in zit.

Alles wat ik de beste man had gevraagd was: "informeer mij nou vooraf als ik rommel (piepschuim) in mijn tuin kan krijgen, dan neem ik zelf de maatregelen wel".

En dan dit als reactie, die man snapt het echt niet...

Verstand van bouwen heeft dat bedrijf niet en van communiceren hebben ze ook al niet gehoord blijkbaar.

When East meets West

Bij ons aan tafel is de situatie qua eten soms omgedraaid. Papa en mama eten lekker Chinaas en onze kleine rakker zit netjes aan de spinazie, of zoals wij dat noemen: Chinazie.

En lekker dat ie het vind... Maar ja, als je de eerste anderhalf jaar van je leven vrijwel alleen rijst spul op hebt, dan ga je de oer Hollandse pot vanzelf omarmen en dat doet Rong dan ook. Vinden wij niet altijd erg, want stiekum is Chinees toch wel lekkerder ;-)

Mijn uitzicht

Hier breng ik het grootste gedeelte van de dag door. Ik heb braaf Outlook open gezet, in plaatst van de porno en de spelletjes ;-)

Ik heb schijt aan jou, maar werkt dat ook andersom?

Ik kan me voorstellen dat bovenstaande titel vragen oproept, en terecht. Ik zal kort proberen uit te leggen hoe ik op dit stukje proza ben gekomen. Ooit kochten wij een woning aan de Herautenweg in Veenendaal, aan dat huis grensde een school. Die school was (let op: verleden tijd!) qua oppervlak de moeite en het aanzien waard, van een verbouwing was geen sprake en dat zou er ook niet zijn.
Tot je, vele jaren later, geconforteerd wordt met een behoorlijke ingreep aan diezelfde school en dan uitgerekend aan de kant waar je in de zwoele zomer avonden tegen aan zit te koekeloeren.

Zou niets mis mee mogen zijn hoor ik je al denken, nou geloof me: niets is minder waar, want tijdens de hele aanloop naar de verbouwing begonnen de eerste verschijnselen van 'schijt hebben aan...' zich af te tekenen. Misschien helpt een korte opsomming de zaak te verduidelijken (en dat houdt dit blogje nog leesbaar):

- wij willen graag weten wat jullie precies gaan doen

Gemeente: dat weten we (nog) niet en als we het al weten, dan vertellen we je dat niet en wil je het toch weten, dan ga je maar naar de tekeningen kijken...

- wij willen graag de tekeningen zien

Gemeente: die zijn nog niet definitief, of ik kan ze niet vinden, dus daar heb je niets aan...

- wij willen graag met jullie overleggen hoe we verder moeten gaan, meedenken

Gemeente: ja, luister eens, we zijn al een keer bij elkaar geweest en dat was al niet verplicht, dus een tweede keer gaan we niet aan beginnen hoor...

- gaan jullie heien

Gemeente: nee hoor, want dat is bij de bouw al lang gedaan, dus heien is echt (spuug tussen twee vingers door) niet nodig...

- zeg, meneer de Gemeente, ze zijn aan het heien hoor...

Gemeente: oh? da's niet handig, en wat een kabaal in uw huis zeg. Alles staat te trillen, ik laat het wel stilleggen...

- zeg, meneer de Gemeente, nu heb ik scheuren in mijn muren en plafonds...

Gemeente: dan moet je bij de bouwer* zijn...

- zeg, meneer de bouwer, ik heb wat schade...

de bouwer: Ja? En? Dus? Wie zegt mij dat die scheuren er al niet zaten, aan de andere kant kan ik ook niet bewijzen dat ze er niet zaten...

- en nu?

de bouwer: zo coulant als we zijn komen we met een oplossing: een tube kit en witte verf of een gezellige (kuch) BBQ voor de straat, goed he?

- zucht

- zeg meneer de bouwer, jullie zijn lekker piepschuim aan het zagen, nu heb ik zooi in mijn tuin en vijver...

de bouwer: ohw... we zullen het nooit meer doen

- zeg meneer de bouwer, jullie zijn zware vloerplaten over onze tuinen aan het takelen, stel dat ik zo'n ding op mijn knar krijg...

de bouwer: ohw... we zullen het nooit meer doen

- zeg meneer de bouwer, waarom takelen jullie nu weer platen over de tuin, dan kan het wel donker zijn en jullie denken 'dat zien ze lekker toch niet...'

de bouwer: ik was al weg, ik weet van niks, maar ik zal ze er op aanspreken...

- zeg meneer de bouwer, nu heb ik *&^@#&*^ weer piepschuim in mijn tuin en vijver, had dan ff gewaarschuwd, dan had ik de boel af kunnen dekken

de bouwer tja, ik kan niets veranderen aan de wind hè? Maar ik zal kijken wat ik kan doen...

---

Stel, ik zou de bouwer een opdracht geven om bij mij een verbouwing te doen (ik zou niet weten waarom, maar stel) en niet betalen. Stel, ik betaal een jaar de Gemeentebelasting niet...

Conclusie: men mag schijt hebben aan jou, maar andersom werkt dat niet, dan heb je binnen de korste keren een probleem...

*uit coulance heb ik de naam van het bouwbedrijf maar weggelaten, dat is zelfs mij te min.

Mooi kantoor trouwens...

Vooruit dan maar...

Ook ik wilde er een keer aan geloven, of dacht ik dat alleen maar... Gevoed door wat nieuwe Blogs die me onder de aandacht werden gebracht vond ik het tijd om ook het Bloggen weer op te pakken. Met de nadruk op 'weer', want na wat ge-Gooogle kwam ik er achter dat ik ergens in 2004 mijn eerste schreden op het Blog-pad al had gezet. Voor mij een grote verrassing dat er sporen van enige creativiteit (of een poging daartoe) van mijn hand op het interwebz terug te vinden waren. Niet dat daar veel te lezen was (voornamelijk SPAM van allerlei zichzelf ludiek vindende randfiguren).

Ik heb alleen op dit moment geen echt Blog-doel, of een Blog-missie, anders dan jullie lastig te gaan vallen met verhalen/foto's van die kleine rakker van me: Rong. Maar daar is al een hele website aan besteed...

Maar goed, de eerste post is er, de kop is er af, de motor is in werking gezet, all systems are go, we have a lift-off...