Rong: een jaar later

15 oktober 2008 was een bijzondere dag, de dag dat we Rong precies een jaar kenden.Dan is een jaar zo 'ineens' voorbij...Tijd om de eerste balans eens op te maken, want in een jaar is er een hoop gebeurd. Zo is Rong veranderd van een jongetje wat eigenlijk alleen maar een beetje lag te liggen en meer met zijn handen bezig was dan met zijn omgeving, veranderd in een tevreden peuter die kan zitten, kruipen en staan. Vol plezier treed hij inmiddels de wereld tegemoed. Dat gaat uiteraard letterlijk met vallen en opstaan.We hebben samen met alle begeleiders, familie en vrienden om ons heen een hoop weten te bereiken en daar zijn we iedereen nog altijd zeer dankbaar voor.Dat mag misschien allemaal wat soft en zweverig klinken, maar zo voelen wij dat en dat willen we graag met jullie delen.Er zijn in een jaar een hoop mensen op ons pad gekomen die we daar vooraf niet verwacht hadden, om nog maar eens terug te wijzen naar het gedicht 'Welcome to Holland', wij dachten ook dat we in Italië terecht zouden komen, in plaats van Holland. En ook wij zijn blij om in Holland te zijn, dan maar geen Italië... Nee, Holland heeft voor ons ook zoveel moois te bieden.Zo ontmoetten wij Joost, die naast een meer dan vakkundig kinder fysio, ook een soort van reisleider bleek te zijn voor ons. Joost heeft ons regelmatig nieuwe dingen laten zien en ons zeker de eerste maanden niet alleen op motorisch gebied gesteund. Vervolgens kwam Rian op ons pad, ook zij zou als reisleider moeten fungeren, maar werd daarin gehinderd omdat een zekere passagier (Rong) nogal eens in slaap viel als zij op de stoep stond.We hebben een hoop aan hen gehad en zeer zeker ook aan jullie, de lezers, de meelevenden, de belangstellenden.Ik ga geen namen noemen, geen mensen expliciet bedanken, dan doe ik zeker iemand te kort.Ik wil deze terugblik wel eindigen met een welgemeend en hartelijk dank namens Arina, Rong en mijzelf. Jij die dit leest weet ook wat je voor ons betekend hebt vanaf het moment dat ons reisschema drastisch aangepast werd en daarvoor willen wij je bedanken.Op naar het volgend jubileum en hopelijk hebben we dan weer grote stappen gemaakt.XxX

Welcome to Holland

Welcome to Holland

I am often asked to describe the experience of raising a child with a disability – to try to help people who have not shared that unique experience to understand it, to imagine how it would feel. It's like this…When you're going to have a baby, it's like planning a fabulous vacation trip – to Italy. You buy a bunch of guidebooks and make your wonderful plans. The Coliseum, the Michelangelo David, the gondolas in Venice. You may learn some handy phrases in Italian. It's all very exciting. After months of eager anticipation, the day finally arrives. You pack your bags and off you go. Several hours later, the plane lands. The stewardess comes in and says, "Welcome to Holland." "Holland?!" you say. "What do you mean, Holland?" I signed up for Italy! I'm supposed to be in Italy. All my life I've dreamed of going to Italy. But there's been a change in the flight plan. They've landed in Holland and there you must stay. The important thing is that they haven't taken you to some horrible, disgusting, filthy place, full of pestilence, famine and disease. It's just a different place. So you must go out and buy a new guidebook. And you must learn a whole new language. And you will meet a whole new group of people you would never have met. It's just a different place. It's slower paced than Italy, less flashy than Italy. But after you've been there for a while and you catch your breath, you look around, and you begin to notice that Holland has windmills, Holland has tulips, Holland even has Rembrandts. But everyone you know is busy coming and going from Italy, and they're all bragging about what a wonderful time they had there. And for the rest of your life you will say, "Yes, that's where I was supposed to go. That's what I had planned." The pain of that will never, ever, go away, because the loss of that dream is a very significant loss. But if you spend your life mourning the fact that you didn't get to Italy, you may never be free to enjoy the very special, the very lovely things about Holland.

Written by Emily Perl Kingsley

Vrije vertaling:

Vaak word ik gevraagd om te beschrijven hoe het is om een kind op te voeden met een beperking, om een poging te wagen mensen deze unieke ervaring te laten begrijpen, om zich voor te stellen hoe dit zou voelen. Het is ongeveer als volgt...Wanneer je een kind gaat krijgen kun je het vergelijken met het plannen van een geweldige vakantie, naar Italië. Je koopt een stapel gidsen en maakt een geweldig mooie planning. Je gaat naar het Coliseum, Michelangelo, de gondels in Venetië. Je leert ook wat Italiaanse zinnen. Allemaal heel spannend.Na maanden afwachten breekt eindelijk de dag aan. Je pakt je koffers en gaat op weg. Een aantal uren later landt het vliegtuig, de stewardes roept "Welkom in Nederland..."."Nederland?" vraag je. "Hoe bedoel je, Nederland? Ik heb geboekt voor Italië, ik zou in Italië moeten zijn. Mijn hele leven heb ik gedroomd om naar Italië te gaan".Maar er was dus een wijziging in het vluchtschema, het vliegtuig is geland in Nederland en daar moet je blijven.Het belangrijkste is dat ze je niet naar één of ander verschrikkelijk, walgelijk, vieze plek hebben gebracht, waar pest, hongersnood of allerlei ziektes heersen. Het is gewoon een andere plek.Het is gewoon een andere plek, minder gehaast dan Italië, minder flitsend dan Italië. Maar als je er eenmaal een tijdje bent en van de schrik bent bekomen, kijk je om je heen en begint te zien dat Nederland windmolens heeft, Nederland heeft tulpen, Nederland heeft Rembrandts.Maar iedereen die je kent is druk met vertrekken en terugkomen van en naar Italië, iedereen schept op over de geweldige tijd die ze daar hebben gehad. Voor de rest van je leven zul je zeggen: "Ja, daar had ik ook uit moeten komen, dat was mijn planning".De pijn die je dat geeft zal nooit, maar dan ook nooit, overgaan, want het verliezen van een droom is een zeer groot verlies.Maar als je je hele leven blijft jammeren over het feit dat je niet in Italië bent aangekomen, zul je nooit de vrijheid hebben om te genieten van de speciale, liefdevolle dingen in Nederland.