Welcome to Holland
I am often asked to describe the experience of raising a child with a disability – to try to help people who have not shared that unique experience to understand it, to imagine how it would feel. It's like this…When you're going to have a baby, it's like planning a fabulous vacation trip – to Italy. You buy a bunch of guidebooks and make your wonderful plans. The Coliseum, the Michelangelo David, the gondolas in Venice. You may learn some handy phrases in Italian. It's all very exciting. After months of eager anticipation, the day finally arrives. You pack your bags and off you go. Several hours later, the plane lands. The stewardess comes in and says, "Welcome to Holland." "Holland?!" you say. "What do you mean, Holland?" I signed up for Italy! I'm supposed to be in Italy. All my life I've dreamed of going to Italy. But there's been a change in the flight plan. They've landed in Holland and there you must stay. The important thing is that they haven't taken you to some horrible, disgusting, filthy place, full of pestilence, famine and disease. It's just a different place. So you must go out and buy a new guidebook. And you must learn a whole new language. And you will meet a whole new group of people you would never have met. It's just a different place. It's slower paced than Italy, less flashy than Italy. But after you've been there for a while and you catch your breath, you look around, and you begin to notice that Holland has windmills, Holland has tulips, Holland even has Rembrandts. But everyone you know is busy coming and going from Italy, and they're all bragging about what a wonderful time they had there. And for the rest of your life you will say, "Yes, that's where I was supposed to go. That's what I had planned." The pain of that will never, ever, go away, because the loss of that dream is a very significant loss. But if you spend your life mourning the fact that you didn't get to Italy, you may never be free to enjoy the very special, the very lovely things about Holland.Written by Emily Perl Kingsley
Vrije vertaling:
Vaak word ik gevraagd om te beschrijven hoe het is om een kind op te voeden met een beperking, om een poging te wagen mensen deze unieke ervaring te laten begrijpen, om zich voor te stellen hoe dit zou voelen. Het is ongeveer als volgt...Wanneer je een kind gaat krijgen kun je het vergelijken met het plannen van een geweldige vakantie, naar Italië. Je koopt een stapel gidsen en maakt een geweldig mooie planning. Je gaat naar het Coliseum, Michelangelo, de gondels in Venetië. Je leert ook wat Italiaanse zinnen. Allemaal heel spannend.Na maanden afwachten breekt eindelijk de dag aan. Je pakt je koffers en gaat op weg. Een aantal uren later landt het vliegtuig, de stewardes roept "Welkom in Nederland..."."Nederland?" vraag je. "Hoe bedoel je, Nederland? Ik heb geboekt voor Italië, ik zou in Italië moeten zijn. Mijn hele leven heb ik gedroomd om naar Italië te gaan".Maar er was dus een wijziging in het vluchtschema, het vliegtuig is geland in Nederland en daar moet je blijven.Het belangrijkste is dat ze je niet naar één of ander verschrikkelijk, walgelijk, vieze plek hebben gebracht, waar pest, hongersnood of allerlei ziektes heersen. Het is gewoon een andere plek.Het is gewoon een andere plek, minder gehaast dan Italië, minder flitsend dan Italië. Maar als je er eenmaal een tijdje bent en van de schrik bent bekomen, kijk je om je heen en begint te zien dat Nederland windmolens heeft, Nederland heeft tulpen, Nederland heeft Rembrandts.Maar iedereen die je kent is druk met vertrekken en terugkomen van en naar Italië, iedereen schept op over de geweldige tijd die ze daar hebben gehad. Voor de rest van je leven zul je zeggen: "Ja, daar had ik ook uit moeten komen, dat was mijn planning".De pijn die je dat geeft zal nooit, maar dan ook nooit, overgaan, want het verliezen van een droom is een zeer groot verlies.Maar als je je hele leven blijft jammeren over het feit dat je niet in Italië bent aangekomen, zul je nooit de vrijheid hebben om te genieten van de speciale, liefdevolle dingen in Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik vind het altijd leuk als mensen een reactie achterlaten, dus leef je uit :-)