Feest, part deux

Was 15 oktober feest, laten we dan 25 oktober niet vergeten, hoewel deze datum alweer een paar dagen achter ons ligt, wil ik er toch nog even bij stil staan...25 oktober 2009 is Rong precies twee jaar in Nederland en ook dat mag genoemd worden.In twee jaar hebben we een hoop positieve ontwikkelingen gezien: Rong is gaan zitten, kruipen, staan en kan wat stapjes doen aan één of twee handen.Verder is het eten sterk verbeterd, hij lust en eet vrijwel alles en de staafmixer hoeft het keukenkastje niet meer uit! Drinken is nog steeds uit de fles, maar we hoeven niet alles in het zelfde tempo aan te pakken, stapje voor stapje is goed genoeg en alles in het tempo wat Rong aankan.Tja, verder is het eigenlijk één en al plezier, Rong geniet met volle teugen van zijn thuis en wij genieten daar weer van. Hij is steeds meer zichzelf aan het worden en stelt zich steeds meer open naar zijn omgeving en ons, dat wordt ook bevestigd door Joyce (onze Cranio Sacraal terapeute).De theorie die Joyce dan ook heeft is dat Rong in de eerste maanden van zijn leven zoveel meegemaakt heeft (en dan hoef ik denk ik niet uit te leggen wat dat is) dat hij zich in zichzelf als het ware heeft opgesloten. Ik kan me dat goed voorstellen, kijk maar naar jezelf, als je niet lekker in je vel zit dan ga je ook niet buiten op straat een beetje jippie de pippie lopen doen.Maar goed, ook alle andere zorgers zien een merkbare verandering en op veel vlakken groei, dat houden we er lekker in en blijven genieten van dat lekkere mannetje.

De Raad heeft gesproken

Vandaag hadden we een uitnodiging om ten burele te verschijnen bij de Raad voor de Kinderbescherming in Arnhem voor inzage van het rapport wat zij hebben opgesteld voor onze tweede adoptie aanvraag.We zijn zowaar goedgekeurd!Dus zijn we weer een klein stapje verder, de stukken worden nu verstuurd naar Justitie en we kunnen over ongeveer 14 dagen de beginsel toestemming verwachten. Daarna kunnen we dus weer naar Wereldkinderen en begint het Grote Wachten weer opnieuw. Als we de verschillende websites en media moeten geloven zijn we wachtlijsten weer enorm en binnen nu en een jaar of drie zal er niet al te veel gaan gebeuren op adoptievlak.Maar goed, we zitten op de goede weg en iedere stap is er één in het proces.

Feest!

Vandaag, 15 oktober 2009, is het Feest!Vandaag, twee jaar geleden hebben wij Rong voor de eerste keer in onze armen mogen sluiten (mama had toen de primeur, die was de eerste van ons die Rong kreeg).En daar zijn we nog steeds trots op en blij om.In de afgelopen twee jaar is er een hoop gebeurd, we hebben een hoop samen meegemaakt, als mensen mij vragen of ik het weer zo zou doen als ik het over mocht doen dan is mijn antwoord altijd volmondig 'ja', ik zou het zelfs graag nog een keer over willen doen om alle momenten in China nog een keer te beleven, maar dan meer bewust.---Liefde kent geen grenzen!

Voor de fans: foto's

Speciaal voor de fans heb ik een picasa web album aangemaakt, die kun je vinden op de weblink pagina.De URL van Rong's fotoboekje is: http://picasaweb.google.nl/TgF2004NL

Vakantie Frankrijk 2009

De eerste vakantie van dit jaar zit er helaas al weer op.Onze goede vrienden Janine en Eric hadden hun Franse onderkomen in Cap 'd Agde weer ingenomen en ons gevraagd langs te komen, gezellig, maar we hadden niet heel erg veel zin om dat eind (ongeveer 1400 km) voor een week Frankrijk te moeten rijden. Arina kwam met het plan om vanaf Weeze (bij Düsseldorf) naar Cap te vliegen. Zo gezegd zo gedaan, hoewel dat gedaan nog wat voeten in de aarde had...Jos zou wel even de tickets bij Ryan Air regelen, on-line, dus zo gepiept. Dat klopte op zich wel, maar bij invoeren van alle gegevens had ik een klein foutje gemaakt, in plaats van mijn doopnamen te gebruiken, had ik mijn roepnaam ingevoerd en veel later las ik op de boarding passes dat die gegevens exact hetzelfde moesten zijn als in je paspoort staan. Oeps... en nu?Ik dacht heel even dat ik dat wel kon corrigeren via de website, maar die liep ergens in het proces vast en toen zat ik met een half ingechecked ticket met foute data, dus dan maar bellen.Op zich een aardige dame van het call center, ware het niet dat ze al niets meer voor me kon betekenen, enige optie die overbleef was het op de luchthaven laten aanpassen, voor de kleine vergoeding van €150,=... ik nog op mijn beste Engels proberen of dat niet anders kon, want zoveel kost één ticket en dat bedrag twee keer aftikken vond ik wel iets te veel van het goede.Niet dus...Effin, moet ik nog heel even een stapje terug in de tijd doen met de vermelding dat we de dag voor vertrek ook nog even naar U2 in de ArenA zijn geweest en dankzij het geweldig gecoördineerde parkeren aldaar belandde we op één of ander industrie terrein ver van de ArenA. Is heen niet zo heel erg, maar terug hebben we ongeveer een uur op dezelfde plek gestaan voor we een keer echt konden gaan rijden. Dus als je dan om 03:00 in je mandje ligt, om 05:00 er iemand wel heel erg gezellig wakker is en om 07:30 naar Weeze wilt vertrekken... dan heb je iets last van stress.Maar goed, we stappen weer over naar de dag van vertrek.Netjes op tijd vertrokken en dito op de luchthaven aangekomen, meteen al een gevoel van verademing, lekker rustig, goed parkeren, geen oeverloos lange rijen aan een balie waarvan niemand weet waarom hij in die rij staat en waar de rijen naast je altijd sneller geholpen worden. Weeze kunnen we van harte aanbevelen!Ik dus naar de balie van Ryan Air om dat ticket van mij te regelen met geld al klaar. Daar vond de dame (die er weinig zin in had) dat Johannes en Jos wel erg veel op elkaar leken, dus het was wel goed zo. Was dat even een meevaller. Hoppa, €150,= verdiend!Koffers op de lopende band, we hadden er twee, die iets te zwaar waren. "Maar beste incheckbalie mevrouw, ik heb drie koffers opgegeven, voor drie betalende passagiers. We mogen dus 45 kilo meenemen, dan zijn we met twee koffers toch niet te zwaar?""Ja, zo werkt dat niet bij Ryan Air"Dus of we dan voor een paar kilootjes (8) even €120,= wilde doneren... hoppa, €120,- winst weer weg (ik mag van Arina die €150,= niet als winst rekenen, maar mijn motto was: eigenlijk was het al uitgegeven, doe je dat alsnog niet, dan heb je het verdiend).Enniewees, het inchecken en boarden daarna ging lekker soepel, we hadden priority check-in, dus als één van de eersten aan boord, is wel zo ontspannen als je geen vaste stoelen hebt. Bij aanvang van de start moest Rong in zijn eigen stoel met de riem vast en dat vond hij niet zo'n geslaagd plan, even huilen dus, tot het vliegtuig vaart maakte, toen moest hij heel hard lachen.Anderhalf uur later stonden we in Frankrijk, waar Eric ons opwachtte en weer een half uur later zaten we in de zon aan de Rosé.De vakantie zelf stond voornamelijk in het teken van relaxen in de zon, Rong in zijn zwembadje (die dan tussendoor een slaapje deed, wat at en wat dronk en daarna weer in het water ging), zorgen dat er voldoende rosé koud stond, hopen dat er ijs voldoende was en na 12:00 kon dan de tap open.'s avonds lekker buiten eten en een potje Uno...Wat wil een mens nog meer? Nou, wij niet, we weten nu wat ze bedoelen met 'leven als een God in Frankrijk'...Die week was dan ook zo voorbij. Terug vliegen ging net zo soepel als heen, ook Rong vond het allemaal prima, zo lang dat vliegtuig maar herrie maakt en snelheid heeft, een beetje stilstaan op de grond vind hij maar niets.Hopelijk kunnen we volgend jaar weer naar Cap, want na een weekje in Nederland ben je dat gevoel (en de rosé in je lichaam) al weer helemaal kwijt...Au revoir!

Guttieguttie (Rong was ziek)

Zo, de feestdagen zitten er weer op.Rong heeft het over het algemeen allemaal wel overleefd, probleem was wel dat Rong wat moeite heeft als het heel druk om hem heen is, en bij mijn schoonouders thuis is het met een feestdag doorgaans druk...Maar goed, hij heeft lekker vakantie gehad, dus wij dachten dat hij dan lekker uit kon zieken en eindelijk een keer van zijn verkoudheid af zou komen (sinds hij in september bij Dribbel is begonnen is hij af en aan verkouden, hoewel ze zeggen dat dat er bij hoort).Tijdens de Kerst zag Oma Berg bij het verschonen dat hij een pukkel op zijn been had, kan gebeuren dachten wij, maar dat werden er meer en meer en meer...Waterpokken dus.Qua jeuk leek het allemaal wel mee te vallen, maar Rong zag er niet heel gezellig uit en voelde zich dat van tijd tot tijd ook niet, beetje hangerig, snel aan het piepen enzo...Nu gaat het allemaal wel weer, de bultjes zijn aan het verdwenen en Rong is weer lekker zichzelf. Vandaag mag ie weer naar zijn lieve juffen en vriendjes, benieuwd hoe lang hij wakker blijft, want vanmorgen meende hij rond 05:00 al wakker te moeten worden (blijkbaar had ie er zin in), dus hij gaat vast de slaap bij Dribbel inhalen Afgelopen zaterdag was het weer tijd voor het Herautenweg Ice Event, vorig jaar mee begonnen. Wil overigens niets anders zeggen dan dat wat mensen zich bij de sloot verzamelen, een aantal gaan het ijs op en er is drank, muziek, gas heater (met dank aan Marcel), dus volop vertier.Rong liet zich meer dan graag door mama op zijn sleetje voorttrekken en lag als een dikke Buhda achterover, dik ingepakt in zijn fleece dekentje met een enorme grijns op zijn gezicht als mama lekker hard ging.