Vakantie Frankrijk 2009

De eerste vakantie van dit jaar zit er helaas al weer op.Onze goede vrienden Janine en Eric hadden hun Franse onderkomen in Cap 'd Agde weer ingenomen en ons gevraagd langs te komen, gezellig, maar we hadden niet heel erg veel zin om dat eind (ongeveer 1400 km) voor een week Frankrijk te moeten rijden. Arina kwam met het plan om vanaf Weeze (bij Düsseldorf) naar Cap te vliegen. Zo gezegd zo gedaan, hoewel dat gedaan nog wat voeten in de aarde had...Jos zou wel even de tickets bij Ryan Air regelen, on-line, dus zo gepiept. Dat klopte op zich wel, maar bij invoeren van alle gegevens had ik een klein foutje gemaakt, in plaats van mijn doopnamen te gebruiken, had ik mijn roepnaam ingevoerd en veel later las ik op de boarding passes dat die gegevens exact hetzelfde moesten zijn als in je paspoort staan. Oeps... en nu?Ik dacht heel even dat ik dat wel kon corrigeren via de website, maar die liep ergens in het proces vast en toen zat ik met een half ingechecked ticket met foute data, dus dan maar bellen.Op zich een aardige dame van het call center, ware het niet dat ze al niets meer voor me kon betekenen, enige optie die overbleef was het op de luchthaven laten aanpassen, voor de kleine vergoeding van €150,=... ik nog op mijn beste Engels proberen of dat niet anders kon, want zoveel kost één ticket en dat bedrag twee keer aftikken vond ik wel iets te veel van het goede.Niet dus...Effin, moet ik nog heel even een stapje terug in de tijd doen met de vermelding dat we de dag voor vertrek ook nog even naar U2 in de ArenA zijn geweest en dankzij het geweldig gecoördineerde parkeren aldaar belandde we op één of ander industrie terrein ver van de ArenA. Is heen niet zo heel erg, maar terug hebben we ongeveer een uur op dezelfde plek gestaan voor we een keer echt konden gaan rijden. Dus als je dan om 03:00 in je mandje ligt, om 05:00 er iemand wel heel erg gezellig wakker is en om 07:30 naar Weeze wilt vertrekken... dan heb je iets last van stress.Maar goed, we stappen weer over naar de dag van vertrek.Netjes op tijd vertrokken en dito op de luchthaven aangekomen, meteen al een gevoel van verademing, lekker rustig, goed parkeren, geen oeverloos lange rijen aan een balie waarvan niemand weet waarom hij in die rij staat en waar de rijen naast je altijd sneller geholpen worden. Weeze kunnen we van harte aanbevelen!Ik dus naar de balie van Ryan Air om dat ticket van mij te regelen met geld al klaar. Daar vond de dame (die er weinig zin in had) dat Johannes en Jos wel erg veel op elkaar leken, dus het was wel goed zo. Was dat even een meevaller. Hoppa, €150,= verdiend!Koffers op de lopende band, we hadden er twee, die iets te zwaar waren. "Maar beste incheckbalie mevrouw, ik heb drie koffers opgegeven, voor drie betalende passagiers. We mogen dus 45 kilo meenemen, dan zijn we met twee koffers toch niet te zwaar?""Ja, zo werkt dat niet bij Ryan Air"Dus of we dan voor een paar kilootjes (8) even €120,= wilde doneren... hoppa, €120,- winst weer weg (ik mag van Arina die €150,= niet als winst rekenen, maar mijn motto was: eigenlijk was het al uitgegeven, doe je dat alsnog niet, dan heb je het verdiend).Enniewees, het inchecken en boarden daarna ging lekker soepel, we hadden priority check-in, dus als één van de eersten aan boord, is wel zo ontspannen als je geen vaste stoelen hebt. Bij aanvang van de start moest Rong in zijn eigen stoel met de riem vast en dat vond hij niet zo'n geslaagd plan, even huilen dus, tot het vliegtuig vaart maakte, toen moest hij heel hard lachen.Anderhalf uur later stonden we in Frankrijk, waar Eric ons opwachtte en weer een half uur later zaten we in de zon aan de Rosé.De vakantie zelf stond voornamelijk in het teken van relaxen in de zon, Rong in zijn zwembadje (die dan tussendoor een slaapje deed, wat at en wat dronk en daarna weer in het water ging), zorgen dat er voldoende rosé koud stond, hopen dat er ijs voldoende was en na 12:00 kon dan de tap open.'s avonds lekker buiten eten en een potje Uno...Wat wil een mens nog meer? Nou, wij niet, we weten nu wat ze bedoelen met 'leven als een God in Frankrijk'...Die week was dan ook zo voorbij. Terug vliegen ging net zo soepel als heen, ook Rong vond het allemaal prima, zo lang dat vliegtuig maar herrie maakt en snelheid heeft, een beetje stilstaan op de grond vind hij maar niets.Hopelijk kunnen we volgend jaar weer naar Cap, want na een weekje in Nederland ben je dat gevoel (en de rosé in je lichaam) al weer helemaal kwijt...Au revoir!