de lente is begonnen!

er gebeuren steeds gekkere dingen

Zo tref ik soms een jongetje op het aanrecht, heeft mama verzonnen...

ondertussen...

Heb je op XZ zijn kamer er alles aan gedaan om het raam te beveiligen (met dank aan m'n vader), wie zie ik op Rong zijn kamer (waar we niets aan het raam hebben gedaan), zwaaiend naar papa in de tuin?

Bezoek aan ziekenhuis

Vandaag is Rong weer lekker naar school en die had er enorm veel zin in, ook niet zo gek als je bedenkt dat hij vandaag op school zijn verjaardag gaat vieren en dat is altijd leuk natuurlijk!

De traktaties zijn verder met rust gelaten door zijn broertje, dus die kunnen uitgedeeld worden.

Arina en ik hebben met XiaoZhong ook wat leuks gedaan, we zijn naar het ziekenhuis geweest, althans, het spreekuurcentrum in Veenendaal. Had ik eerder deze week al poep zitten scheppen in lab buisjes (ieeuw) en plas opgevangen (iets minder ieeuw), was het vandaag (vonden wij) om de Röntgenfoto te laten maken en bloed te laten prikken (het kan maar achter de rug zijn).

Terwijl ik dit zit te schrijven heeft XiaoZhong een nog niet eerder geopende speelgoedkist ontdekt, dus die staat de hele tijd naast me 'papa, kijkuh' en dan heeft ie weer iets ontdekt.

Die kist zit best vol kan ik je zeggen, dus die is nog wel even bezig :-)

Dus als ik af en toe even stop met typen, dan moet ik even kijkuh wat hij nou weer heeft gevonden ;-)

Op dit moment heeft hij één of ander schopveerding (iets wat rammelt met veren erop, wat je omhoog kan schoppen, zie je veel in China) en hij weet meteen wat je er mee moet doen. (guess who dadelijk dat ding van de kast kan plukken, of uit de TV kan bikken...).

Maar goed, wij dus naar de poli. Röntgenfoto was zo gepiept, Arina natuurlijk meteen in haar rol als laborant en helpen, en dat ging allemaal goed, XiaoZhong wilde eigenlijk nog wel een keer...

Ik heb de grap 'mogen we samen op de foto' maar voor me gelaten, per slot van rekening zijn het Arina's collega's :-D

Daarna door naar het lab waar XiaoZhong geheel zonder piepje de prikkerij onderging, hij zei één kaar 'auw', maar dat was meer omdat de laborantes dat zeiden dat er een 'auw' aan zat te komen.

Viel dat even mee, voorbereid op het ergste en dan geen kik geven, wel zo fijn voor allemaal.

verjaardag Rong

Morgen gaat Rong zijn verjaardag vieren op school en dus mogen wij weer een traktatie maken.

Dit hebben we in elkaar gepunnikt:

Some things never change

Ondertussen op de Herautenweg...





Doet Rong zijn ding, lekker op de schommel 

best veel kaarten

Ongekend aantal kaarten wat we gekregen hebben, Xiaozhong en papa zijn heel druk met ophangen 







95 om precies te zijn

Peking express

bezoek kinderarts

Gisteren zijn we bij de kinderarts geweest, Rong voor zijn halfjaarlijkse controle en XZ voor de adoptie checkup. Over beide mannen was de arts tevreden.

Ze vond Rong vooruit gegaan en dacht niet dat de aanvallen epileptisch van aard waren, eerder angst en vermoeidheid. Per slot van rekening is Rong heel gevoelig, ook voor prikkels en verandering in patronen. Gelukkig maar, we houden het in de gaten.

XZ vond ze een mooi kereltje, zag er allemaal goed uit. Uiteraard moet alles even nagekeken worden voor de zekerheid.

Ze dacht een lichte ruis bij het hart te horen, maar zeker niet iets om meteen mee aan de slag te moeten, eerst lekker aarden thuis.

Ring is nu lekker zwemmen en dan naar school, is voor hem wel lekker denken we. Lekker zijn eigen ding.

ik ben echt niet moe

Tja, deze meneer wil 's middags niet naar bed, heeft ie niet nodig denkt ie...

Nee hoor, keep on dreaming 

Het begin van een 'normaal' gezinsleven

Daar zitten we dan thuis, jemmig, wat moeten we nog wennen... Op zich gaat het goed, XiaoZhong lijkt zich steeds meer bij ons op zijn gemak te voelen en de jongens samen gaan ook goed. Rong is enorm veel aan het lopen sinds we weer thuis zijn, die is in ieder geval heel blij dat hij weer op de Herautenweg is.

XiaoZhong is in vele opzichten een gewoon jongetje van drie en een half, met al zijn nukken die, zo hebben wij ons laten vertellen, er bij horen. Soms is het een engeltje en soms kunnen we daar gerust een 'b' voor zetten. Hij vindt het niet leuk als hij door één van ons terecht wordt gewezen, maar soms is dat nodig. Of dat nou is omdat hij zit te klieren met eten, of dat het is omdat hij voor de zoveelste keer met zijn tengels aan een lichtknopje zat, het maakt niet uit: hij heeft daar moeite mee. Hij gaat dan zielig kijken, weet wat tranen te produceren en begint jammerlijk te huilen. Pech, ook dat hoor er bij...

Arina en ik merken dat de vermoeidheid er maar langzaam uit komt, had ik een beetje onderschat denk ik, maar beredenerend klopt het wel, ook wij (net als onze mannetjes) hebben er een paar heftige weken op zitten, zeker ook de reis naar en het verblijf in China.

Maar goed, het begin is er en dat bevalt ons prima, alsof het nooit anders is geweest :-)

Vanmiddag gaan we 'gezellig' met z'n allen naar het ziekenhuis in Ede, Rong voor zijn halfjaarlijks hoe-gaat-het-met-je bezoekje en XiaoZhong gaat er niet aan ontkomen: die moet voor de check-up. Zal ie vast leuk gaan vinden (ik denk dat we koekjes en lollies mee moeten nemen, maar of dat het potentiële kinder trauma gaat opheffen?).