Adoptiereis 2011 - Dag 1

Vandaag begon, na lang wachten, dan eindelijk onze reis!!!


We waren ruim op tijd op schiphol, wat alleen maar fijn was, want er was meteen gedoe bij het inchecken. Eerst wist de dame aan de balie niet wat het visum voor China precies voor tekst bevatten en daarna wist ze te vertellen dat ik als kind op de vlucht geboekt stond.

Maar goed, eindelijk toch lekker op tijd de koffers weg en nog even een bakje koffie met de opa's en oma's en Geralt (die zo aardig was om als tweede auto mee te gaan wegbrengen).

Met de nodige brokken in de keel was het tijdelijke afscheid daar.

We hebben nog wat rondgelopen en gegeten en toen begon de reis echt.

Rong vond dit keer het vliegen toch beduidend anders, hij moest veel huilen, wilde niet slapen (op ongeveer een uur na dan) en ergens midden in de nacht kreeg hij iets van een heftige paniek aanval, hij was zo stijf als een plank, ogen stonden in de hoek en hij was wat met zijn armen aan het schokken...

We schrokken ons de pleuris, zeg maar gerust PANIEK...

Ik heb alles laten vallen en heb hem opgepakt, ben in de keuken gaan staan met hem en toek kam de kleine man weer bij zijn positieven, gelukkig maar...

Uiteindelijk kwamen we na 10 loodzware uren op Beijing International aan, moe, emotioneel, maar heel blij dat we er waren.

Moe van alles liet Jos als klap op de vuurpijl Rong ook nog eens achterover op de tegelvloer vallen, je snapt dat de stemming niet helemaal top was.

Aangekomen in het hotel hebben we een uurtje op de kamer vertoefd, zorgen dat we niet in slaap gingen vallen (het was toen een uur of 4 in de middag hier) en we gingen met de groep lekker vroeg eten, zodat we ook weer op tijd naar bed konden.

Dat smaakte weer als vanouds, alsof het zeker geen drie jaar geleden was. Heerlijk!!!

We zijn om 20:30 alle drie lekker gaan slapen, dat was na al deze toestanden hard nodig. Rong was ondertussen aardig bijgetrokken en die vond het in China zijn blijkbaar leuker als het er naar toe gaan?