Adoptiereis China 2011 - Dag 8

Vandaag zijn we naar het kindertehuis geweest, om 14:00 werden we opgehaald met een busje wat we voor 600 yuen (ongeveer €60) gehuurd hebben, beter dan dat gehannes met een taxi.


Eerst in de ochtend boodschappen gedaan met z'n allen voor onszelf en het kindertehuis, want die konden we blij maken met rijstkoekjes, lollies en ander snoep. Daar hebben we dus het nodige van ingeslagen. Kost ons verhoudingsgewijs niets, maar wij maken er veel kindertjes blij mee.

Onderweg hebben we onze beide jongens goed verteld wat er ging gebeuren en dat we na afscheid nemen van de nanny's van XZ en zijn vriendjes en vriendinnetjes, we allemaal weer terug zouden gaan naar het hotel.

Op ons verzoek heeft Hellen hetzelfde verteld in het Chinees (kan zij beter dan wij).

De mannetjes (en dametje) vielen uiteindelijk in slaap.

Dan komt het moment na ongeveer een uur rijden.

We zijn er...

Het kinderterhuis is gelegen aan één of andere grauw uitziende binnenplaats, je herkent daar niets van een sociale instelling zoals dat hier heet.

We herkenden het alleen omdat we de beide directeuren (die we deze week dus al twee keer eerder hadden gezien) zagen staan met de chauffeur en één van de nanny's.

Zodra we de bus uitstapten betrok het gezicht van XZ, die wist precies waar hij was en zijn blik vertelde mij genoeg...

Hellen had zich ontfermd over Rong (weliswaar wat onhandig, maar het ging), dus konden wij wat filmen en foto's maken en zorgden ervoor dat wij XZ vasthielden.

We zagen allerlei mensen zwaaien (in witte jassen, dus waarschijnlijk verzorgers?).

Via één of andere gevaarlijk uitziende metalen trap naar boven geleid, naar de verdieping waar XZ gewoond had.

Daar werden we ontvangen in een voor ons kaal en kil ogende ruimte met alleen een tafel, wat stoeltjes en een TV opgewacht door wat kinderen en jong volwassenen (deels met een beperking/handicap), dat was hun speelkamer.

Meteen stonden er een man (vrouw) of vijf aan XZ te plukken en te kakelen, mama hier, mama daar. Hij wilde er niets van weten, keek alleen wat apatisch voor hem uit.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik weinig tot niets van mijn omgeving heb gezien daar, alleen maar druk om mijn mannetje, kijken wat er aan het gebeuren was. Rong vond het allemaal overigens prima, die stapte in het rond, hangend aan de arm van Hellen (die heeft morgen spierpijn ).

Daarna mochten we even naar de slaapzaal. Ongeveer een bedje of acht tot tien bij elkaar en een soort van grote matras er voor (om op te bewegen/slapen/spelen?).
De kinderen werden 'hun' bedje gezet en kregen een skippybal, XZ vond daar ook helemaal niets aan.
Arina en ik schoten vol van de blik in zijn ogen en Arina tilde hem er uit, ik zei tegen Hellen dat het zo wel goed was en dat we naar huiten wilden. Zo gezegd, zo gedaan.

We hebben besloten dat de favoriete Nanny van XZ nog met hem op de foto mocht en toen zijn we gegaan. Voor ons was het klaar.

Wij hebben ontzettend respect voor de achtergrond van onze kleine man (zo we dat ook hadden en hebben voor onze andere kleine man), maar dit vonden we toch op een gemengde manier weer heel confronterend.

In de bus heb ik XZ een lolly gegeven en langzaam kwam hij weer bij, we moesten nog even zijn paspoort halen en gelukkig hoefden we niet mee, dat leek mij niet nodig.
Zowaar wilde XZ in de bus mijn hand weer vasthouden, het vertrouwen in ons als papa en mama en grote broer is er nog, gelukkig maar.

Bij het hotel terug waren de lachkuiltjes en baldadigheid er ook weer (dat laatste is per definitie niet altijd een voordeel, hahaha).

Na een drukke dag hopen we dat de nachtrust gaat lukken, XZ wil niet uit de kleren (net getest, doen we morgen dan maar) en ook niet in bad (zelfde verhaal).

Wederom allemaal bedankt voor jullie reacties, ook hier regent het niet, maar is het zeker niet altijd droog!!!

Liefs uit China, morgen rustdag en dan terug naar Beijing!!!

De foto's van vandaag laat ik even voor wat het is, dat vinden we nog teveel van en voor XZ, die zien jullie later wel een keer...

Wan an (welterusten)...