Jeetje, de tijd gaat snel.
We beseffen ons maar al te goed dat het updaten van de site voor jullie lang duurt, maar voor ons duren de dagen soms kort
Vandaag zijn we naar het registratie kantoor geweest voor het formele deel.
Zodra Xiao Zhong doorheeft dat we gaan vertrekken ruimt hij als zijn speelgoed in, pakt zijn plastic tasje met ZIJN wereldje, zijn spullen en zijn houwvast aan wat was (ik krijg dit bijna niet zonder natte ogen getypt, laat staan dat ik dat tegen iemand moet vertellen).
Hij staat dan wat angstig uit zijn ogen kijkend bij de deur, in onze ogen bang voor het moment dat hij weer terug moet, weer afscheid moet nemen...
Maar goed, het gaat al veel beter met ons, het is de hele dag papa en mama en gege (oudere broer) wat we horen en een lachkuiltjes dat we zien.
Rong is ook in een opperbeste stemming, niet zo gek, want eindelijk is zijn kleine broer (didi) er!!!
Om 14:30 zijn we vertrokken, in de taxi, Rong bij mama op schoot en Xiao Zhong tussen ons in, met zijn tasje stevig vast, de ziel...
Daar aangekomen wilde de directie hem bij de hand pakken, maar daar trapt die kleine rakker niet in, nee, die zoekt de hand van papa of mama (wij trots!).
Het ritueel op kantoor kenden we: vragen beantwoorden (leeftijd, gezondheid, salaris, wat voor werk doe je en waarom wil je adopteren?).
Daarna handtekeningen zetten en met je rechterduim in de rode inkt je handtekening 'verzegelen'.
Afsluitend mag je bijna 40.000 Yuen neertellen (in briefjes van 100) en daar ben je even zoet mee.
Het resultaat van dat alles: wij hebben dan eindelijk ons broertje en zoon, Xiao Zhong Dang van den Berg in onze armen gesloten, nu ook officieel!!!!!!!!
Na een lange middag zijn we een borrel gaan drinken in de lobby en beide nieuwe kinderen leefden zich uit, zeg maar sloofden zich uit, als een soort bevrijding.
Rong vermaakt zich ook prima in de hal van het hotel, want de aardige assistent manager hier (vrouw) gaat regelmatig met hem lopen en anders is de glimmende vloer of de gang naar de toiletten een prima vermaak voor onze knappert, want die moet het ook allemaal maar weer een soort van overdoen.
Xiao Zhong wil nog steeds zijn kleren niet uit en sliep weer in de woonkamer op een deken, maar ik mocht wel bij hem zitten en hem in slaap zingen...
Welterusten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik vind het altijd leuk als mensen een reactie achterlaten, dus leef je uit :-)