Leuk, zo'n bezoek aan de kinderarts

Niet geschikt voor mensen die niet tegen bloed kunnen en een hoog inlevingsvermogen hebben...

Gisteren hadden we een afspraak met de kinderarts in Ede, da's overigens gebruikelijk om een adoptiekind na te laten kijken zodra je in Nederland bent. We moesten er om 10:00 zijn, maar we zijn tegenwoordig toch op tijd wakker, dus dat was geen probleem. Eerst werd Rong globaal nagekeken en de kinderarts was op zich niet geheel ontevreden, behalve de achterstand in zijn ontwikkeling, daarover maakt ook hij zich zorgen en hij vraagt zich af of er geen basale oorzaak is (moeilijk woord voor 'in de aanleg'). Tja, was voor ons op zich geen verrassing, maar niet leuk om te horen. Hierna mochten we ons melden op Arina haar afdeling voor een röntgenfoto van de longen, door Janine werden we soepel naar binnen geloodst, zodat we niet eerst de hele afdeling over hoefden (want alles duurde toch al zo lang), op zich geen moeite dat we aandacht krijgen en we willen Rong natuurlijk aan iedereen laten zien, maar als je nog allerlei zaken te doen hebt in het ziekenhuis, dan doen we dat kennismaken liever een andere keer. Na de foto nog even terug naar de kinderpoli om urine in te leveren en toen kwam het hoogtepunt... Bloedprikken... Er lagen ongeveer acht buisjes klaar waarvan iedereen (inclusief de menselijke muggen van het lab) zich afvroeg waarom het er zoveel waren (tja, ik neem even aan dat de aanvragende arts wel weet wat ie doet, maar als de vampieren beneden mij dat vragen, slaat bij mij de twijfel ook wel toe). Hoe dan ook, ik Rong in de houtgreep (vond ie niet leuk) en een dame in witte jas zou de naald wel even inbrengen (was de houtgreep dus toch niet het ergste dacht Rong). Toen ik het langzaam vollopende slangetje zag dacht ik nog 'dat wordt een latertje vandaag...', maar ook de prikker dacht dat het niks ging worden en we gingen over op plan B: de andere arm. Rong helemaal blij dat hij los werd gelaten, maar dat was snel over toen de houtgreep zich verplaatste van rechts naar links, dat had ie snel door. Plan B mislukte omdat daar al helemaal geen bloed uitkwam dus gingen we voor plan C: een andere collega erbij halen. Had ik vooraf plan C gekend, waren we lekker snel thuis geweest, want die horzel bedacht dat de eerste arm nog een keer aangeboord moest worden en als een ervaren naaister pakte zij de naald, weer een hoop wurmen, Rong over de zeik, badend in het zweet. Het was dat ik Rong in bedwang moest houden anders was er zeker bloed gevloeid, maar niet bij ons, ik was er helemaal klaar mee... Goed, dat plan was dus ook geen succes, en ja hoor, we hebben ook een plan D: bloed uit de vinger... De acht glazen buisjes maakten plaats voor acht plastic buisjes waar beduidend minder bloed in hoefde (wel gek, dat dat ineens aangepast kan worden, doe dat dan meteen denk ik dan). Prikje in de vinger (wat later een behoorlijke snee bleek te zijn) en al pompend, knijpend werden de acht buisjes volgedruppeld. Deze mevrouw kwam duidelijk van de boerderij, want het was net alsof Rong gemolken werd, met dat verschil dat melk er prettiger uitziet. Uiteindelijk konden we om 14:00 naar huis, met een verwijzing voor kinder fysiotehrapie en een verwijzing voor de oogarts, om toch een keer naar zijn ogen te laten kijken. De fysio is om ons te helpen Rong aan het bewegen te krijgen... Een enerverend dagje, meneer sliep dan ook de hele nacht door.

eindelijk thuis!!!

Het is even stil geweest in Blog-land, maar het zal jullie niet ontgaan zijn dat we weer thuis zijn, eindelijk...De laatste dag in Beijing (de 24e) hebben we benut om nog een laatste keer met de Nanjing groep te shoppen op de Pearl Market (hoop spullen (namaak) voor wienig geld) dus daar hebben we meteen maar een extra koffer gekocht voor de souvenirs die we daar gekocht hebben (allerlei leuke spullen voor Rong zijn kamertje).'s avonds met de hele groep uit eten geweest, was lekker, een soort steengril idee, waar we zelf het eten niet hoefden te roosteren, dat deed de kok aan tafel.Op de kamer weer aangekomen de koffers gepakt en op tijd gaan slapen.De volgende dag (de 25e) was het dan zover: de terugreis ging beginnen, om 09:00 moesten de koffers beneden staan, dat had ik niet zo begrepen, dus ik kon nog even snel voor het ontbijt vier koffers naar beneden brengen.We hadden stoelen bij elkaar in het vliegtuig (wel zo gezellig) en de vlucht verliep prima, Rong vond het best en liet t allemaal gebeuren.Na 10 lange uren zijn we dan eindelijk in Nederland, wel wat gespannen hoe het ontvangst zal zijn...En dan... door de schuifdeuren en kijken waar iedereen staat, ik kon in eerste instantie niemand vinden en ineens stonden daar twee huilende oma's voor onze neus...Wat er daarna allemaal gebeurd is en wie we allemaal gezien hebben is nog steeds een soort van roes voor ons, we hebben enorm genoten van jullie aandacht, de kado's, de champagne.Dat heeft op ons alle drie een onvergetelijke indruk gemaakt en daar zijn we jullie enorm dankbaar voor!!!Zoals André gisteren zei: een warme deken van mensen om ons heen, we hebben daar 's avonds thuis wel even een traan om gelaten... En dan de straat en het huis ook nog eens versierd, iedereen had de vlag uit, bij ons de Chinese vlag...Een onvergetelijk einde aan een onvergetelijke reis.En dan breekt nu voor ons een tijd van rust en weer wennen aan...Rong heeft wat moeite zijn ritme te vinden en slaapt op de meest gekke tijden (gelukkig 's nachts ook) en doet wat moeilijk met eten, maar dat gaat wel goedkomen.Voor de mensen die we niet echt gesproken hebben op Schiphol hopen we dat we binnenkort daar wel aan toekomen, we vinden het uiteraard heel leuk om jullie snel weer te zien en te spreken en te knuffelen, bel even om wat af te spreken, dan zien we jullie snel!Liefs uit Nederland,Arina, Rong en Jos

PS. uiteraard houden we de Blog bij, zij het misschien niet iedere dag en ik zal de site ook snel bijwerken... Oh ja, er staan weer nieuwe foto's!!!

Plein van de Hemelse Vrede

Vandaag weer een vrije dag, die hebben we cultureel ingezet. Om 09:00 vetrokken met drie stellen en drie taxi's naar het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing, daar aangekomen waren we natuurlijk iedereen kwijt, dus zijn we zelf maar wat rond gaan lopen. Er staat daar genoeg aan militairen om de boel te bewaken en iedere Chinees moet zijn tas laten doorzoeken voor ze het plein op mogen. Het is een imposant gezicht met aan de ene kant het mausoleum van Mao, daar tegenover de ingang naar de Verboden stad (daarvoor loop de weg waar de parade altijd wordt afgenomen). Links en rechts weer grote gebouwen. Ook hiervoor geldt: je kent het van de TV en plaatjes en ineens sta je er zelf... Na wat heen en weer gelopen te hebben kwamen we Sandra en Jeroen tegen, die wilden nog wat foto's maken her en der, dus wij zijn richting de Verboden Stad gegaan. We zijn wat poorten doorgelopen en hebben een schilderij voor op Rong zijn kamer gekocht. Uiteindelijk zijn we niet de stad zelf ingegaan, omdat het al wat laat begon te worden en we wilden Rong vanmiddag weer een keer laten slapen. Een mooie dag weer...

Beijing Zoo

Vandaag zijn we met ons vaste clubje (Cor, Irma, Naomi, Yoran, Jeroen, Sandra, Ky-an) naar de dierentuin van Beijing geweest. Zo zie je maar wat er aan vriendschap kan ontstaan tijdens ons bezoek aan de provincie, we trekken nog steeds veel met elkaar op en dat voelt goed. Ik mag dan ook wel zeggen dat we aan hen ook heel veel hebben gehad toen we in de provincie waren, zeker in de dagen dat het allemaal even niet zo ging als we dachten of wilden. Maar goed, nu even weer wat leuks. De dierentuin ligt midden in Beijing, zeg maar Artis, maar dan groter... Om 10:30 waren we er al en om 16:30 zijn we er pas uitgegaan, Rong heeft zich geamuseerd (in de buitenlucht vindt hij het heerlijk), wij ook. We zijn een echte atractie als blanken met Chinese kindertjes en moeten dan ook regelmatig met allerlei mensen en/of kinderen op de foto. Ben je als Chinees in de dierentuin geweest, kom je terug met foto's met wildvreemden erop. En ook veel mensen die stiekum een foto van ons maken, al dan niet met een bekende van hunzelf er nog ergens bijgepropt, lachen... Veel meer valt er niet te melden over de dierentuin (zie foto's) behalve dat het een beetje ouwe zooi is (op het aquarium na, maar dat kost meteen 10 euro om er in te mogen) en dat ze er panda's hebben (waar je ook extra voor moet betalen). 's avonds met het groepje (hoe kan t ook anders) uit eten geweest bij een Thais restaurant (tja, je moet wat als je in China bent). Rong had onderweg in de draagzak zijn oogjes gesloten... En dan? Nou, dan hang je de draagzak aan een stoel en slaapt ie lekker verder :-) de scheet... Ook dan ben je een bezienswaardigheid: - we zijn blank met Chinese kinderen- we vervoeren de kinderen in een draagzak- we bunkeren (voor 6 euro pp onbeperkt eten en drinken, fooi geven mag niet) alsof we nooit meer iets krijgen- onze tafel ziet er uit als een slagveld, zowel boven als ondergronds Maar lekker was het wel, als beloning kregen we een schaal met krabben, maar dan wel de versie met alles er op en er aan. Die hebben we beleefd laten staan, want je bent een uur aan het breken en hakken voor een ietsie pietsie vlees (en dan nog goed opletten dat je niet het verkeerde van dat beest eet...). Ontspanning alom dus, het gaat goed, heel goed vinden wij. Tot snel...

papadag II

He, he, eindelijk een papadag om trots op te zijn, de drie dames zijn op winkel-missie (alweer ;-)). De mannen moesten administratie dingen doen (legalisatie zaken regelen, weer formulieren invullen, kopietjes maken van allerlei dingen, paspoort) en 's middags pasfoto's maken. Dat viel met Rong niet mee, probeer een kind wat niet zelf kan zitten en druk met zijn omgeving is, maar eens in de lens te laten kijken, uiteindelijk is er een goede foto gemaakt (hoewel hij wel scheel kijkt, maar dat doet hij op zoveel foto's). De mannen zijn daarna doorgelopen naar de Carefour waar denk ik alles gratis was, zo druk. Daar even rondgelopen en toen weer naar huis, lekker even op de kamer met Rong gespeeld (hij doet altijd vechtspelletjes met papa, hoewel het eigenlijk alleen een beetje druk doen is). Een uurtje later kwam Arina ook thuis met een rugzak vol spullen, allerlei leuke dingen om zijn kamer mee op te leuken en een Chinees tintje te geven. Ik heb één nieuwe foto op de site erbij gezet: Rong als Chinees, hoewel, hij is al Chinees... maar dus een foto in een leuke kimono met bijpassend petje. Deze papadag is voor vader en zoon heel goed bevallen, zo wil ik er wel meer...

Vliegen naar Beijing

Om 8:30 moesten de koffers de gang op, wij uitchecken en om 8:45 beneden klaar staan om de bus in te gaan naar het vliegveld. We waren zowaar op tijd, rekening betaald en naar beneden. Jeroen zijn kamer was al betaald, hij heeft het een keer of zes gevraagd, maar betaald is betaald. Wij netjes wachten op Angela, die was te laat en dat is opmerkelijk. Wordt er ineens vanaf de lobby gebeld, er zijn problemen met twee rekeningen, die van Jeroen en die van ons. Wij weer naar boven. Blijkt de kamer van Jeroen door Angela betaald te zijn, omdat de kamer ineens toch niet betaald was en bij mij waren ze 60 Yuan vergeten te rekenen, Angela over de zeik omdat het hotel er een potje van maakt (ze hadden haar 100 long distance telefoon gesprekken in rekening willen brengen). Iets te laat vertrokken, maar gelukkig op tijd op het vliegveld. Staan we netjes in de rij, kloppen de tickets voor de kinderen niet, BLAS een foutje gemaakt met de electronische tickets, wij de rij weer uit naar een andere balie. Net op tijd voor het vliegtuig... De vlucht ging zeer goed, Rong vond het allemaal wel best, en zag alles lijdzaam aan. Aangekomen op Beijing was Jeroen zijn koffer kwijt, die was meegenomen door meneer Tong, die zijn koffer verwisseld had met die van Jeroen, dus meneer Tong moest gebeld worden, met een half uur vertraging eindelijk naar het hotel, weer een beetje thuiskomen. 's avonds pizza gegeten en wat boodschappen gedaan.

Rustdag? Nou nee, toch maar niet...

Had ik eerder gezegd dat we een rustdag hadden? Nou mooi niet, want net nadat ik de weblog had bijgewerkt zette Rong het op een schreeuwen, zeg maar krijsen. Niets wat ik deed hielp. Je begint als een volleerd vader met de routine: - check luier -> geen inhoud- check honger -> half flesje- ga spelen of zingen -> geen resultaat- ga wat lopen -> dat helpt, hij wordt rustig Maar ja, zodra ik stopte met lopen begon hij weer overstuur te raken, geloof me: echt overstuur. Arina even snel zoeken, die is nog weg met Irma en ze zouden op tijd terug zijn... Cor komt even later kijken hoe het gaat bij ons, Rong is zo stijf als een plank af en toen (zeker als hij gaat gillen) en heeft zijn vuistjes gebald. Hij gaat Arina direct naar ons sturen als hij haar ziet. Na ongeveer een half uur komt Arina rustig binnen lopen, terwijl ik net mijn benen zit te verbranden aan een flesje (flesje begint met een bodem gekookt water) en in mijn andere arm Rong half aangekleed heb hangen, overal melkpoeder, ik ondertussen op van de zenuwen... Dat was voor mij niet een papadag die ik in gedachten had, waarschijnlijk heeft Rong niet goed geslapen en alles wat hij meegemaakt heeft kunnen verwerken, maar toen Rong zijn moeder zag was alles weer in orde (de overloper). 's avonds pizza gehaald bij de Pizza Hut (waar ze graag een uur in de rij gaan staan om binnen te mogen eten). Morgen (20/10) gaan we vliegen, benieuwd hoe dat gaat...

Rustdag (zeker voor de kleintjes)

Tja, plannen maken met een kleintje? Vergeet het maar, want het kleintje is de baas en die wil vandaag niet zoveel (eten en slapen willen we dan wel, maar verder...).De mama's (Irma en Arina) zijn gaan shoppen en de papa's (Cor en Jos) zouden gaan wandelen, maar dan besluiten Rong en Yoran gewoon lekker te gaan slapen, dan wachten we gewoon.Maar na het wakker worden willen de heren weer eten, dus zit ik inmiddels weer op mijn eigen kamer, flesje klaargemaakt, lekker gegeten (althans, Rong) en nu gaan we weer slapen (althans, Rong).Ik dan maar de nieuwste reacties lezen en mijn weblog bijwerken, ook als er dus (zoals vandaag) niets te melden is.Jullie worden nu in Nederland allemaal net wakker, of zijn onderweg naar het werk. Wij doen vandaag dan een keer lekker rustig aan, per slot van rekening gaan we morgen alweer terug naar Beijing om deze enerverende reis af te sluiten. Aan de ene kant willen we niets liever dan naar huis, aan de andere kant is dit inmiddels voor ons ook een vertrouwde omgeving geworden en willen we misschien heel stiekum nog een beetje blijven. Maar wees gerust: we komen gewoon volgens schema naar huis, kunnen we lekker in alle rust gaan werken aan de inhaalslag met Rong.We hebben nog een hoop te doen als we weer in Nederland zijn, maar eerst Rong maar weer rustig laten wennen aan zijn nieuwe huis, is hij net gewend aan het hotel, moeten we verkassen, maar goed we vertellen hem steeds dat we nog twee keer moeten verhuizen en dan zijn we echt thuis. Dan wordt het tijd voor rust, rust en weer wennen aan de nieuwe omgeving. Vanaf daar pakken we de echte draad wel weer op met hem, eerst heeft dat kleine manneke ook een vakantie verdiend na alle hectiek, want wij beseffen ons maar al te goed dat wij niet de enige zijn die een zware week achter de rug hebben...Tot in Beijing...

We hebben een poepie ;-)

Na alle zorgen, tegenslagen, onzekerheden, twijfels enzovoorts, nu even wat positiefs... Rong drinkt de nieuwe melk die we gisteren hebben gekregen in het tehuis, en hoe... een fles is zo verdwenen, trots dat we zijn  Ik heb Rong vanmorgen gewogen en kom op ongeveer 8 / 8,5 kg en heeft maatje 80, gelukkig hebben we daar wat kleren van meegenomen. Gisteren om 12 uur ´s avonds (we wilden net gaan slapen) vond meneer het tijd voor zijn midnight snack en die fles ging er lekker vlot in, om 04:00 vond ie het tijd voor weer een lekker hapje en ging ik meteen zijn luier verschonen, laat ik het zo zeggen, vanaf nu heet Rong ons konijntje, want de luier zat vol groen/grijze keuteltjes (dat schijnt zo te horen hebben we van Cor begrepen, zijn Chinese dochter had dat ook). Gelukkig, de darmen werken ook weer. Bij het ontbijt heeft hij lekker in een kinderstoel gezeten, zodat wij ook een keer rustig konden eten, hebben geprobeerd hem een beetje vast voedsel te geven, maar dat kent hij dus niet, dan maar yoghurt meenemen voor straks, ons maakt het helemaal niet uit. Als hij maar lekker kan eten. Als je dan naar dat mannetje zit te kijken, met op de achtergrond een zoetsappig Chinees muziekje, dan springen de tranen je in de ogen, puur van geluk... wat een kereltje is het toch, daar gaan we nog een hoop lol mee beleven. Vanmiddag om 13:00 werd Rong wakker en zat de broek ook weer vol, nu meer in pasta vorm  (lekker verhaal he?). Nu, een half uur later, krijgt hij de fles van zijn moeder. Nog niet helemaal leeg, maar ook driekwart flesjes op een dag vormen een maaltijd. We voelen ons in elk geval wat rustiger (terwijl ik nu een dikke boer voorbij hoor komen) en zien het allemaal wat meer zitten, we beseffen ons maar al te goed dat we nog een hele uitdaging voor de boeg hebben, maar zijn echt heel erg blij dat we de kans krijgen om hem alles nog te leren. Wij zijn er klaar voor, maar moeten ons nog aanpassen aan het schema van Rong en niet te veel in 1 keer willen. Iedereen namens ons 3-en heel erg bedankt voor alle belletjes, sms'jes, mailtjes en reacties op het gastenboek , het doet ons goed om dat allemaal te lezen, zoveel steun op zo'n grote afstand... Ik zal na dit verhaal nog wat foto's op de foto pagina er bij zetten... Tot de volgende keer. Liefs uit China Kortom, die zorgen zijn ook weg, gelukkig maar.

Zorgen maar vooral blijdschap!

Zoals jullie gemerkt hebben is het even stil geweest vanuit China, dat komt omdat wij ons twee dagen best veel zorgen hebben gemaakt. Heel veel zorgen zelfs. Zoals we eerder al hebben gezegd kan Rong voor zijn leeftijd nog niet zo heel veel, hij kan zich vanuit buikligging omhoog werken en steunen op zijn armen, hij kan omrollen van buik naar rug en omgekeerd, maar dan houdt het ongeveer op.We weten dat Rong in het kindertehuis een achterstand heeft opgelopen in zijn ontwikkeling en dat hij onvoldoende gestimuleerd is om zicht te onwikkelen naar een voor zijn leeftijd normaal nivo. Hij had nu moeten kunnen kruipen en zitten, dat doet Rong niet. Onze begeleidster hier, Angela, heeft heel veel kinderen zien komen en gaan en zij heeft het idee dat er een kans is (een kans) dat de achterstand niet alleen veroorzaakt is door gebrek aan zorg, aandacht en stimulans, maar dat er ook een medische oorzaak achter kan zitten. Lichamelijk denkt zij dat Rong in orde is, dus zou het een geestelijke bepereking kunnen zijn. Dat kregen wij gisteren te horen... Angela komt regelmatig even bij ons kijken en ziet wel een bepaalde, kleine, vooruitgang sinds we hem eergisteren kregen, maar maakt zich nog wel zorgen om het feit dat hij niet kan zitten en die zorgen heeft zij gisteren nog een keer met ons besproken, haar zorgen gaan zover dat zij ook Wereldkinderen gebeld heeft en gevraagd ons hier te bellen om de zaak door te spreken. Wat is er aan de hand, of zou er aan de hand kunnen zijn en wat zijn onze opties. Je kunt je voorstellen dat voor ons gisteren de wereld even stil leek te staan, alsof wij na twee dagen überhaupt een keuze hebben of willen hebben... Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, alles is besproken, wij zien zelf ook wel dat Rong niet op het nivo is van een kind van anderhalf, wij begrijpen de zorgen, maar Rong komt met ons mee naar Nederland en dan zien we het wel. Wij gaan ervoor en maken er samen als gezin het beste van... Ik schrijf het nu makkelijk op, maar geloof me, zo makkelijk hebben we het gisteren niet gehad. Wat we wel zien is dat Rong meer loskomt en zich durft over te geven aan onze zorg en aandacht, Arina kan hij het makkelijkst hebben, bij mij duurt het wat langer. Maar we hebben samen veel plezier en tussen alle tranen door (van zorgen en geluk) lopen ook de tranen van het lachen, bij ons allemaal. We zullen jullie in Nederland het verhaal nog wel een keer vertellen, maar iedereen alvast bedankt voor de bemoedigende woorden en sms'jes, dat geeft ons heel veel steun en zekerheid. Overigens zijn we vandaag toch ook weer heftig bezig geweest, we zijn eerst in zijn kindertehuis geweest. Daar hebben we onder andere zijn bed gezien en zijn verzorgster die nam hem van ons over en hij herkende haar meteen. De fles kwam er aan te pas en hij heeft met een grote glimlach de fles op haar schoot leeggedronken. Dat was voor ons de afgelopen dagen wel anders, wij kregen er namelijk niet zo veel in, maar ja: als blijkt dat jij totaal andere voeding probeert te geven, dan snappen we dan nu ook wel. We kregen van hun de juiste voeding mee en meneer heeft er vanavond heerlijk van genoten. Als laatste zijn we op zijn vindplaats geweest, daarover valt weinig te vertellen, maar het heeft een zeer diepe en overweldigende indruk op ons gemaakt om daar met z'n 3-en te zijn geweest. Heftig, mooi, bijzonder... daar kwamen de tranen weer... We zijn dus hobbelig begonnen en hebben ons toekomstbeeld en verwachtingen bij moeten stellen, maar nu zijn we blij en genieten volop, in Nederland kijken we dan wel weer verder. Zo, een heel verhaal, maar voor ons is het belangrijk alles met jullie te delen en dat jullie weer op de hoogte zijn van hoe het hier geweest is en nu gaat. Nog een paar daagjes...

Rong!

Na een korte nachtrust is vandaag eindelijk de grote dag aangebroken, de dag dat we Rong voor altijd in onze armen kunnen sluiten... en wat een dag was het... Om 8 uur opgestaan en om half negen aan het ontbijt. We moesten om half tien beneden verzamelen, dus stonden we daar bepakt en bezakt. De rit naar het registratiekantoor duurde gelukkig niet lang. Dat kantoor stelde niet zoveel voor, paar banken en tafels en één buro met een meneer die daar maar wat zat te zitten. En dan komt het eerste kindje binnen, niet die van ons en daar was ie dan ineens Rong, onze held. Ze gingen twee banken verder zitten en Arina schoot vol (ik een beetje, maar moest Arina er doorheen helpen). Overal en nergens lagen camera's en fototoestellen en we hadden al afgesproken elkaar op de film en foto te zetten, Cor en Irma deden dat bij ons. En dan staan ze voor je met Rong, die krijg je dan zo ineens in je armen. Ik kan alleen maar zeggen: vanaf het eerste moment liefde, geluk en blijdschap, daar is ie dan eindelijk. Al snel erna moesten we op de foto en konden we aan onze eerste luierklus beginnen, want ik rook al iets waarvan ik wist dat het een natte luier was (zonder aan zijn luier te hoeven ruiken). Wij ook nog snel wat foto's en film maken van de rest van ons clubje en toen moesten we al snel verkassen naar het hotel. Daar kregen we vier uur vrij om lekker bij te komen van alles en de kinderen ook. In het registratie kantoor zijn we toch wel wat geschrokken, Rong mag dan wel anderhalf zijn, maar kan nog niet zoveel (niet zitten, niet staan, wil niets met speelgoed of knuffels en keek een tijd alleen maar naar het plafond). Volgens Angela past een deel bij kinderen uit een tehuis: die krijgen (te) weining aandacht en worden (te) weinig gestimuleerd, Rong met name heeft daardoor een achterstand. Maar goed, zo'n lekkere hummel naast je in bed maakt een hoop goed, en liefde en aandacht kan hij krijgen. Eten wilde hij ook niet en maar een ietsiepietsie drinken, slapen deed hij de te beter, om half zes gaf hij de moed op en gaf zich over aan zijn vermoeidheid, nu is het half tien en slaapt hij nog steeds als een blok (we hopen dat hij dat nog even volhoud). Dus gemengde emoties vandaag, aan de ene kant enorm blij, aan de andere kant toch wel zorgen, we wilde dat jullie dat toch ook wisten. Liefs uit China, Arina, Rong en Jos PS. leuk dat de kaartjes binnen zijn!

Nog één dag!

Vandaag met de groep naar een tuinencomplex net buiten de stad geweest met allerlei gebouwen van de Keizer en wat tombes en een mausoleum. Lang gewandeld, in een rustige en mooie omgeving. Een verzetje voordat alle hectiek gaat beginnen kan geen kwaad. Na afloop hebben we Angela gevraagd een restaurant voor ons uit te zoeken, we hadden niet gelunched, dus werd het een late lunch/vroeg diner.Weer allemaal heerlijke gerechten op de inmiddels voor ons vertrouwde draaischijf. Daarna zijn we inkopen gaan doen voor Rong (met de groep) want we hadden denk ik nog niet zo veel. Je zou ons eens moeten zien hier, je zou je rot lachen, maar gelukkig doet iedereen van de groep anders dan anders op dit moment.We hebben nu hele gesprekken over voeding, kleding, speeltjes, enz. Terwijl dat vroeger over hele andere dingen was gegaan. Terwijl ik dit schrijf is Arina bezig om de voeding alvast klaar te zetten, de speeltjes te ordenen en maken we ons nu echt klaar, het gaat nu echt beginnen en ik kan je zeggen: de emoties weten dat ook (er zijn nu vast mensen die aan de tissues moeten, anders wij wel). Tot morgen, tot Rong...

Eerste dagboek uit China (oktober 2007)

Ik ben heel druk bezig om de site bij te werken vanuit China, maar dat lukt maar half (met een beetje geluk staat er nu helemaal niets meer op).Lekker dan, ik had hier wel anders verwacht. Maar, dit gaat een stuk beter, dus komen hier de eerste avonturen:

10/10/07 we gaan beginnen
De reis is begonnen, om 15:30 werden we opgehaald door Jan, Wil en Jeanne om ons weg te brengen en uit te zwaaien op Schiphol. Arno stond daar om alles op bewegend beeld vast te leggen.Om 21:00 vlogen we dan eindelijk dichter en dichter naar Rong.

11/10/07  in Beijing
Na een rustige vlucht van 9 uur kwamen we aan op Beijing.Het hotel (Somerset ZhongGuanCun) is meer dan mooi, ze hebben ons voor het gemak in een appartement neergezet, dus we zijn de komende dagen voorzien van alle gemakken op de kamer.  ‘s avonds met de groep heerlijk gegeten in een restaurant vlak bij het hotel (overigens lijkt alles hier op een restaurant, want uit de Chinese karakters wordt je niet veel wijs).

12/10/07 sight seeing
Vanmorgen om 9:00 de bus in op weg naar de Grote Muur, iedereen kent dat van plaatjes/foto’s, maar om er nu zelf te staan is wel wat anders. Indrukwekkend om te zien.Wij dachten wel even een stuk om hoog te klauteren, maar het was er warm, druk en de trappen ongelijkmatig van hoogte een heel steil. Na een uur zijn we er mee gestopt en hebben we genoten van het uitzicht. De lunch was net zo lekker als het diner van gisteren, met dezelfde lekkere gerechten (beef, kip, vis, nasi en alles vers). De lunch gebruikten we in de zogenaamde Friendship Store, een verzameling handwerkdingen die je uiteraard voor (veel) geld mee mocht nemen. Als laatste stop het Zomerpaleis van Keizer Quin, mooi aangelegd en onderhouden geheel, op ongeveer een half uur van ons hotel. Rond 17:00 waren we thuis, even een bakkie op de kamer en toen nog even rondgekeken in één van de vele shopping malls die ze hier hebben. Na het rondneuzen (zonder aankopen) in een soort snackbar van het buffet gegeten (was niet zo lekker als we tot nu toe gehad hebben, maar goed te doen).

13/10/07 vertrek naar Nanjing
Vandaag is het dan zover: we gaan naar de provincie Nanjing, het besef dat we nu steeds dichter bij Rong komen bekruipt ons steeds meer. Met een rustige, snelle binnenlandse vlucht zijn we aangekomen op de luchthaven. Daar werden we opgehaald door Angela, die ons de rest van de trip hier zal begeiden. Mooi hotel (Crown Plaza), waar de Amerkiaanse Assistant Manager ons vertelde dat foto’s maken en filmen in de algemene ruimten niet de bedoeling was.We zijn met z’n allen naar een supermarkt geweest, Angela heeft voor de kinderen inkopen gedaan, wij voor onszelf. ‘s avonds hebben we een breefing gehad wat er allemaal gaat gebeuren de komende week.

Nog één dag met z’n 2-en…