Rustdag? Nou nee, toch maar niet...

Had ik eerder gezegd dat we een rustdag hadden? Nou mooi niet, want net nadat ik de weblog had bijgewerkt zette Rong het op een schreeuwen, zeg maar krijsen. Niets wat ik deed hielp. Je begint als een volleerd vader met de routine: - check luier -> geen inhoud- check honger -> half flesje- ga spelen of zingen -> geen resultaat- ga wat lopen -> dat helpt, hij wordt rustig Maar ja, zodra ik stopte met lopen begon hij weer overstuur te raken, geloof me: echt overstuur. Arina even snel zoeken, die is nog weg met Irma en ze zouden op tijd terug zijn... Cor komt even later kijken hoe het gaat bij ons, Rong is zo stijf als een plank af en toen (zeker als hij gaat gillen) en heeft zijn vuistjes gebald. Hij gaat Arina direct naar ons sturen als hij haar ziet. Na ongeveer een half uur komt Arina rustig binnen lopen, terwijl ik net mijn benen zit te verbranden aan een flesje (flesje begint met een bodem gekookt water) en in mijn andere arm Rong half aangekleed heb hangen, overal melkpoeder, ik ondertussen op van de zenuwen... Dat was voor mij niet een papadag die ik in gedachten had, waarschijnlijk heeft Rong niet goed geslapen en alles wat hij meegemaakt heeft kunnen verwerken, maar toen Rong zijn moeder zag was alles weer in orde (de overloper). 's avonds pizza gehaald bij de Pizza Hut (waar ze graag een uur in de rij gaan staan om binnen te mogen eten). Morgen (20/10) gaan we vliegen, benieuwd hoe dat gaat...