Rong!

Na een korte nachtrust is vandaag eindelijk de grote dag aangebroken, de dag dat we Rong voor altijd in onze armen kunnen sluiten... en wat een dag was het... Om 8 uur opgestaan en om half negen aan het ontbijt. We moesten om half tien beneden verzamelen, dus stonden we daar bepakt en bezakt. De rit naar het registratiekantoor duurde gelukkig niet lang. Dat kantoor stelde niet zoveel voor, paar banken en tafels en één buro met een meneer die daar maar wat zat te zitten. En dan komt het eerste kindje binnen, niet die van ons en daar was ie dan ineens Rong, onze held. Ze gingen twee banken verder zitten en Arina schoot vol (ik een beetje, maar moest Arina er doorheen helpen). Overal en nergens lagen camera's en fototoestellen en we hadden al afgesproken elkaar op de film en foto te zetten, Cor en Irma deden dat bij ons. En dan staan ze voor je met Rong, die krijg je dan zo ineens in je armen. Ik kan alleen maar zeggen: vanaf het eerste moment liefde, geluk en blijdschap, daar is ie dan eindelijk. Al snel erna moesten we op de foto en konden we aan onze eerste luierklus beginnen, want ik rook al iets waarvan ik wist dat het een natte luier was (zonder aan zijn luier te hoeven ruiken). Wij ook nog snel wat foto's en film maken van de rest van ons clubje en toen moesten we al snel verkassen naar het hotel. Daar kregen we vier uur vrij om lekker bij te komen van alles en de kinderen ook. In het registratie kantoor zijn we toch wel wat geschrokken, Rong mag dan wel anderhalf zijn, maar kan nog niet zoveel (niet zitten, niet staan, wil niets met speelgoed of knuffels en keek een tijd alleen maar naar het plafond). Volgens Angela past een deel bij kinderen uit een tehuis: die krijgen (te) weining aandacht en worden (te) weinig gestimuleerd, Rong met name heeft daardoor een achterstand. Maar goed, zo'n lekkere hummel naast je in bed maakt een hoop goed, en liefde en aandacht kan hij krijgen. Eten wilde hij ook niet en maar een ietsiepietsie drinken, slapen deed hij de te beter, om half zes gaf hij de moed op en gaf zich over aan zijn vermoeidheid, nu is het half tien en slaapt hij nog steeds als een blok (we hopen dat hij dat nog even volhoud). Dus gemengde emoties vandaag, aan de ene kant enorm blij, aan de andere kant toch wel zorgen, we wilde dat jullie dat toch ook wisten. Liefs uit China, Arina, Rong en Jos PS. leuk dat de kaartjes binnen zijn!